Over DE heilige rita

Er is geen reden om de vakantiewoning naar de Heilige Rita te vernoemen. Maar het verhaal van De Heilige Rita is te mooi om het niet te vertellen nu de vakantiewoning wel naar haar werd vernoemd. In 1376 verdwijnt de priorij van de Benedictijnen Elmare hier in de golven. Rond die tijd (ca. 1381) wordt Margherita Lotti geboren in Roccaporena, een bergdorp op vijf kilometer van Cascia in Umbrië, Italië. Dat Rita (van Margherita of ‘parel’) een zeer populaire meisjesnaam is geworden, hebben we aan Augustijnenkloosters te danken die de Rita-devotie ook in België hebben verbreid.

Al heel vroeg wilde Rita kloosterlinge worden maar de toegang werd haar tot driemaal toe ontzegd.  Vandaag ligt ze opgebaard in de zijkapel van de naar haar genoemde basiliek in Cascia. Ieder jaar trekken veel pelgrims en toeristen naar Cascia om een glimp van haar op te vangen. Ze rust in een glazen sarcofaag waar je ze tot op vandaag kan zien.

De Heilige Rita is de patrones van het onmogelijke. Er worden veel wonderen aan haar toegeschreven en ze werden ook al vroeg bijgehouden in het boek Codex Miraculorum. Toen ze als kind vijf dagen oud was wil de legende dat bijen in en uit haar mond zwermden om haar met honing te voeden. Toen ze als jong meisje in het klooster wilde, bleek dat onmogelijk. Ze werd uitgehuwelijkt aan een man verwikkeld in vendetta’s, Ferdinando Mancini. Ze kregen twee zonen. Rita stamde uit een familie die een reputatie had opgebouwd als verzoeners. Toch zouden ruzies tussen pausgezinden en keizersgezinden leiden tot de gewelddadige dood van Rita’s man. Hij werd vermoord door een rivaliserende familie. Rita bad vurig dat haar beide zonen de moord op hun vader niet zouden wreken. In één jaar op de 19de en 20ste maart van 1402 verloor ze haar beide zonen. Ze kwamen om het leven wellicht door ziekte, waarschijnlijk pest.

Rita is dan 36 jaar wanneer ze kinderloos en alleen achterblijft. Opnieuw wil ze intreden in het Augustinessenklooster van Cascia waar ze als kind leerde lezen en schrijven (de huidige Sint-Ritabasiliek van Cascia) maar ondanks haar herhaaldelijk aandringen wordt haar tot driemaal opnieuw de toelating geweigerd. Die weigering heeft te maken met de gevolgen van de vendetta’s. En vooral met de vrees dat de kloosterbevolking daarvan slachtoffer zou kunnen worden. Maar opnieuw ijvert de weduwe voor verzoening. Het lukt haar ook die te bewerkstelligen tussen de familie van haar overleden man en de familie waarvan zij alleen wist dat ze zijn dood op hun geweten hadden.

Rita had een grote devotie tot Johannes de Doper, de patroon van de hoofdkerk van Cascia, tot Nicolaas van Tolentino, in 1447 heilig verklaard, en tot Augustinus. Deze drie verschenen aan haar, wil de legende, in een visioen en openden de poorten van het klooster van Cascia waar Rita tot aan haar dood zou blijven.

Dat zij en haar familie altijd de verzoening hebben nagestreefd bij de heersende familievetes zal daar zeker toe hebben bijgedragen. Ze leidt een zeer eenvoudig leven in het klooster, gewijd aan gebed en de ongeneeslijk zieken, vaak slachtoffers van de pest. Ze geeft een verdorde wijnstok water en die loopt opnieuw uit. Aan het einde van haar leven ligt ze lang ziek in bed. Wanneer een familielid haar bezoekt halen ze herinneringen op aan  Roccaporena, het dorp en het huis met een mooie tuin waar Rita opgroeide. Rita vraagt om een roos. Het familielid weet niet waar zoeken in de tuin want het is januari en winter. Toch vindt ze een roos.

Op 22 mei 1457 overleed Rita in een bloemengeur. Het volk vertelt dat op het moment van haar dood een zwerm wilde bijen zich neerzette op de muur van het klooster en deze zo met een rouwkleed bedekte. Rita van Cascia, de patrones van de onmogelijke zaken of hopeloze gevallen wordt daarom afgebeeld met een roos. De Heilige Rita is ook de naam van een bekroonde roman uit 2017 geschreven door Tommy Wieringa.